ผู้เขียน: Rachel Grose
ลอสแอนเจลิส, 29 ก.ย. 2566 – หลังจากหยุดพักการชําระหนี้กู้ยืมเพื่อการศึกษาเป็นเวลาสามปี การชําระหนี้จะเริ่มขึ้นอีกครั้งในวันที่ 1 ตุลาคม สําหรับชาวอเมริกันมากกว่า 43 ล้านคน ใน สหรัฐอเมริกา มีผู้คนมากขึ้นเรื่อยๆ ที่พาหนี้กู้ยืมเพื่อการศึกษาไปจนถึงวัยเกษียณ และชาวอเมริกันที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไป 3.5 ล้านคน มีหนี้กู้ยืมเพื่อการศึกษามากกว่า 125,000 ล้านดอลลาร์1 ในประเทศอื่นๆ ค่าใช้จ่ายในการศึกษาระดับอุดมศึกษามีน้อย และใน เยอรมนี และประเทศแถบสแกนดิเนเวีย ซึ่งเป็นประเทศที่มีระบบโรงเรียนที่ดีที่สุดในโลก การศึกษาระดับอุดมศึกษาเป็นฟรี ประเทศใดก็ตามที่เลือกที่จะไม่ให้ความสําคัญกับการศึกษาระดับอุดมศึกษาย่อมทําให้ตนเองขาดความสามารถในการแข่งขัน
ในปี 1965 ประธานาธิบดี Lyndon B. Johnson ได้ลงนามในพระราชบัญญัติการศึกษาระดับอุดมศึกษา (HEA) มีเป้าหมายเพื่อทําให้การศึกษาระดับอุดมศึกษามีความสามารถในการเข้าถึงได้มากขึ้นผ่านโครงการกู้ยืมเพื่อการศึกษาของครอบครัวระดับกลาง (FFEL) และการกู้ยืมเพื่อการศึกษา อย่างไรก็ตาม ความพยายามที่มีเจตนาดีนี้ในที่สุดก็นําไปสู่วิกฤตหนี้กู้ยืมเพื่อการศึกษา 1.77 ล้านล้านดอลลาร์ ในปัจจุบัน ในปี 1972 Sallie Mae ดําเนินการภายใต้ HEA ได้กลายเป็นกิจการที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาล โดยซื้อการกู้ยืมเพื่อการศึกษาที่ได้รับการรับประกันจากรัฐบาลจากธนาคารเพื่อเพิ่มการมีสินเชื่อที่สามารถเข้าถึงได้ ตลอดทศวรรษ 1970 โครงการขยายตัวด้วยการกู้ยืมของผู้ปกครอง (1976) และวงเงินกู้ที่สูงขึ้น (1979) เพื่อตอบสนองต่อการเพิ่มขึ้นของค่าใช้จ่ายทางการศึกษา พลวัตนี้ทําให้โรงเรียนปรับค่าธรรมเนียมเพิ่มขึ้น รัฐลดการจัดสรรงบประมาณ และนักเรียนพึ่งพาการกู้ยืมอย่างมากเพื่อจัดหาเงินทุนสําหรับการศึกษาของตน
ความสามารถของนักเรียนในการกู้ยืมเงินจากรัฐบาลก่อให้เกิดพลวัตใหม่กับการจัดหาเงินทุนของมหาวิทยาลัย โรงเรียนเข้าใจว่าพวกเขาสามารถปรับเพิ่มค่าใช้จ่ายในการเข้าเรียน และนักเรียนสามารถกู้ยืมเงินเพิ่มเติมเพื่อจ่ายค่าธรรมเนียม ในเวลาเดียวกัน รัฐเห็นว่าพวกเขาสามารถลดการจัดสรรงบประมาณสําหรับการศึกษาระดับอุดมศึกษาได้ โรงเรียนสามารถเพิ่มค่าธรรมเนียมเรียน และนักเรียนสามารถกู้ยืมเงินเพื่อจ่ายสําหรับทั้งหมด
สิ่งนี้นําเราไปสู่สถานการณ์ในปัจจุบัน ซึ่งชาวอเมริกันสี่สิบห้าล้านคนมีหนี้กู้ยืมเพื่อการศึกษา – ประมาณหนึ่งในห้าผู้ให