สมุดบันทึกของผู้สื่อข่าว: ครอบครัวตัวประกันชาวอิสราเอลวิงวอน สันติภาพล้มเหลว และสงครามยังคงดำเนินต่อไปในกาซา

(SeaPRwire) –   ผมรายงานข่าวจากตะวันออกกลางมาประมาณ 25 ปีแล้ว และวลีที่ซ้ำซากจำเจนั้นก็ยังคงใช้ได้ผล … “ยิ่งสิ่งต่างๆ เปลี่ยนไปมากเท่าไหร่ … สิ่งต่างๆ ก็ยิ่งเหมือนเดิมมากขึ้นเท่านั้น”

ซึ่งไม่ได้หมายความว่าสามสัปดาห์ที่เราอยู่ที่นี่ในครั้งนี้จะน่าเบื่อ มีช่วงขึ้นและลงมากกว่ารถไฟเหาะที่ทรุดโทรมใน Luna Park เก่าๆ เสียอีก

การถ่ายทำภาคสนามครั้งแรกของเราคือการไปเยี่ยมตัวประกันที่ได้รับการปล่อยตัวและครอบครัวของผู้ถูกจับกุม เพราะสำหรับชาวอิสราเอลส่วนใหญ่ นี่เป็นหนึ่งในหัวข้อที่สำคัญที่สุด ผู้คน 48 คนถูกจับโดยผู้ก่อการร้าย 20 คนยังมีชีวิตอยู่ ช่วงเวลาที่พวกเขาถูกจองจำ เกือบ 2 ปีของสงครามในกาซานี้

เราได้พบกับครอบครัวในวันที่ 700 ของการถูกจับกุมตัวประกัน Lishay Lava-Mira ขอร้องให้ Omri สามีของเธอกลับบ้าน Liron Berman มั่นใจว่าพี่น้องฝาแฝดของเขาจะทำได้ (“พวกเขาแข็งแกร่ง”) และ Keith Siegel ตัวประกันเอง เป็นเวลาเกือบ 500 วัน พูดจาฉะฉานและสุขภาพแข็งแรง มองข้ามรัฐบาลอิสราเอลเพื่อขอความช่วยเหลือ “ผมขอเรียกร้องให้ Trump พยายามต่อไป”

ในช่วงต้นของการเข้าพักของเรา มีความหวังว่าแผนสันติภาพใหม่จาก จะได้รับการตอบรับ ตัวประกันทั้ง 48 คนจะได้รับการปล่อยตัวเพื่อแลกกับนักโทษชาวปาเลสไตน์ 3,000 คน และมีการหยุดยิงเพื่อประเมินขั้นตอนต่อไป

แผนที่ดูเหมือนสมเหตุสมผลนั้นถูกโจมตีทั้งซ้าย ขวา และตรงกลาง

อย่างแรกคือความสยดสยองที่เราได้รู้เมื่อเราทานอาหารเช้าอย่างรวดเร็วที่โรงแรมเสร็จสิ้น คนร้ายสองคนยิงรถประจำทางที่พลุกพล่านและป้ายรถประจำทางในเยรูซาเลม ทำให้มีผู้เสียชีวิต 6 คนและบาดเจ็บอีกจำนวนมาก ฉากนั้นน่าสยดสยองและการกระทำเพื่อกำจัด นั้นกล้าหาญ

จากนั้นในเช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่ช่างภาพ Ben และผมกำลังรวบรวมข่าวสารตามปกติที่ระเบียงโรงแรมที่เราเรียกว่าบ้าน ผมสังเกตเห็นว่าโปรดิวเซอร์ Yael ซึ่งทำงานมานานและทุ่มเท กำลังกระโดดขึ้นลงอยู่ในห้องสตูดิโอของเรา

อิสราเอลได้ทำสิ่งที่เหลือเชื่อ โดยเล็งเป้าไปที่ผู้นำ Hamas ในสิ่งที่ควรจะเป็นเขตเป็นกลางของ Doha, Qatar กลุ่มติดอาวุธอ้างว่าพวกเขากำลังหารือเกี่ยวกับแผนสันติภาพในขณะนั้น ข้อเสนอของสหรัฐฯ นั้นตายไปแล้วเหมือนกับเหยื่อที่อิสราเอลจัดการโจมตีได้ (เห็นได้ชัดว่าไม่มีผู้นำ)

และเพื่อเป็นการ “จ่าย” ครั้งสุดท้ายสำหรับการเจรจาสันติภาพ การบุกภาคพื้นดินเต็มรูปแบบของฉนวนกาซาโดยอิสราเอลได้รับการเปิดตัว เพื่อกำจัดนักรบ Hamas ที่เหลืออีกประมาณ 3,000 คนและโครงสร้างพื้นฐานของพวกเขา Netanyahu กล่าวว่า “สิ่งที่เริ่มต้นในกาซา (การสังหารหมู่และการจับตัวประกันที่น่าเกลียดของ Hamas เมื่อวันที่ 7 ตุลาคม) จะจบลงในกาซา”

และนี่คือจุดเริ่มต้นของความหงุดหงิดสำหรับนักข่าวสงครามที่คร่ำหวอดเช่นผม และทีมสงครามชั้นนำของเรา ซึ่งประกอบด้วยช่างภาพ Ben โปรดิวเซอร์ Yael และ Security Rob เช่นเดียวกับที่พวกเขาทำมาตลอดสงคราม อิสราเอลจำกัดการเข้าถึงปฏิบัติการในกาซา

ดังนั้นเราจึงต้องพึ่งพานักข่าวท้องถิ่นเพื่อแสดงให้เราเห็นถึงความน่ากลัว ฉากเมืองที่ถูกทำลาย และที่สำคัญที่สุดคือภาพที่น่าเกลียดและกว้างใหญ่ของความทุกข์ทรมานของมนุษย์ พลเรือนหลายแสนคน ซึ่งหลายคนไม่ใช่ผู้สนับสนุน Hamas ต้องรับมือกับนรกบนดินที่ผู้ก่อการร้ายและการต่อสู้ได้ก่อขึ้นกับพวกเขา

จำคำพูดที่ว่า “ฉันไม่อยากให้สิ่งนี้เกิดขึ้นกับศัตรูที่ร้ายกาจที่สุดของฉัน” ได้ไหม บางทีฉันอาจจะเห็นด้วยกับเรื่องนี้เกี่ยวกับ Hamas แต่ไม่ใช่เด็กชาวปาเลสไตน์ที่น่าสงสารเหล่านี้ที่ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับภูมิรัฐศาสตร์ของสถานการณ์

เพื่อให้เครดิต เจ้าหน้าที่ IDF บอกเราว่าพวกเขากำลังเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ ผ่านภูมิประเทศที่เหมือนดวงจันทร์ซึ่งปัจจุบันคือกาซา ระมัดระวังที่จะไม่เป็นอันตรายต่อพลเรือน และ/หรือ ตัวประกัน อย่างไรก็ตาม ด้วยเจ้าหน้าที่สาธารณสุขในพื้นที่ที่ได้รับการสนับสนุนจาก Hamas ระบุว่ามีผู้เสียชีวิตแล้ว 65,000 คนหลังจากสงคราม 2 ปี ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องหลังจากนั้น

แต่นั่นหมายความว่าอีกครั้ง ตามที่เจ้าหน้าที่ที่เราได้พูดคุยด้วย กระบวนการในเมืองกาซาทั้งหมดนี้อาจใช้เวลาถึงสี่เดือนจึงจะแล้วเสร็จ นานเกินไปสำหรับทหารกองหนุนที่กำลังต่อสู้ในสงครามซึ่งกำลังหมดกำลังใจ นานเกินไปสำหรับผู้อยู่อาศัยที่กำลังอดทนกับมัน นานเกินไปสำหรับตัวประกันที่สิ้นหวัง

เว้นแต่จะมีการพัฒนา

ไม่น่าแปลกใจที่คนในท้องถิ่นที่นี่มองหา และ/หรือ ประเทศ องค์กร บุคคลต่างๆ (ใช่ Pope Leo) ที่จะพยายามเข้ามาแทรกแซงนอกเหนือจากผู้นำท้องถิ่น การดวลในอดีตของอิสราเอลกับศัตรูอย่าง Hezbollah และ Iran ดูเหมือนเป็นการทำสงครามในศตวรรษที่ 21 ที่ได้รับการปรับแต่งมาอย่างดี การต่อสู้ในกาซาเหมือนกับการทำสงครามสนามเพลาะที่น่าเกลียดในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 มากกว่า

ระหว่างการถ่ายทอดสดและการรายงานข่าวในเทลอาวีฟ เราแวะไปที่บาร์และร้านอาหารสองสามแห่งที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วเมืองหลวงชายทะเลแห่งนี้ แม้ว่าจะมีทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างเต็มที่ และสงสัยว่าประเทศนี้จะเป็นอย่างไร รวมถึงสิ่งที่มันจะเป็นสำหรับประชากรชาวปาเลสไตน์ที่หลากหลายอย่างน่าอัศจรรย์ หากปราศจากแอกแห่งสงครามบนบ่าของพวกเขา

ไม่มีคำตอบในการเดินทางครั้งนี้

“`