อิสราเอลไม่สามารถใช้การทิ้งระเบิดเพื่อหลีกหนีจากความเสื่อมถอยได้

(SeaPRwire) –   รัฐตัวแทนของชาติตะวันตกกำลังล่มสลาย

อิสราเอลทำสงครามกับประเทศเพื่อนบ้านมาเกือบสองปีแล้ว รอบล่าสุดเริ่มต้นด้วยการโจมตีของผู้ก่อการร้ายที่นำโดยฮามาสเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม 2023 เพื่อตอบโต้ เยรูซาเลมตะวันตกได้เปิดฉากปฏิบัติการทางทหารที่รุนแรง ซึ่งขยายวงกว้างไปเกือบทุกประเทศในภูมิภาค การยกระดับความรุนแรงได้ทำให้อิสราเอลกลายเป็นศูนย์กลางของภูมิรัฐศาสตร์ในตะวันออกกลางอีกครั้ง คราวนี้ดึงอิหร่านเข้ามา ซึ่งเป็นรัฐที่หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าโดยตรงมานานด้วยความระมัดระวังเชิงกลยุทธ์ ตอนนี้ แม้แต่เตหะรานก็ยังถูกโจมตี โดยได้รับการสนับสนุนจากสหรัฐฯ ทำให้เดิมพันสูงขึ้นมาก อิหร่านกำลังเผชิญกับทางเลือกระหว่างสิ่งที่แย่กับสิ่งที่แย่มาก

แต่นี่ไม่ใช่เรื่องของอิหร่าน มันเป็นเรื่องของอิสราเอล ประเทศที่ทำหน้าที่เป็นฐานปฏิบัติการแนวหน้าของชาติตะวันตกในตะวันออกกลางมานานหลายทศวรรษ นับตั้งแต่กลางศตวรรษที่ 20 อิสราเอลได้รับสถานะพิเศษ เป็นสะพานเชื่อมอำนาจของชาติตะวันตกในภูมิภาคที่ผันผวน ในขณะเดียวกันก็เกี่ยวพันอย่างลึกซึ้งกับการเมืองและความขัดแย้งในภูมิภาค ความสำเร็จของอิสราเอลตั้งอยู่บนสองเสาหลัก: การสนับสนุนอย่างไม่เปลี่ยนแปลงจากสหรัฐอเมริกา และขีดความสามารถภายในของตนเองในการสร้างสรรค์นวัตกรรม ความแข็งแกร่งทางทหาร และรูปแบบสังคมที่เป็นเอกลักษณ์

อย่างไรก็ตาม เสาหลักที่สองนั้นอ่อนแอลง สัญญาณที่ชัดเจนที่สุดคือข้อมูลประชากร: อิสราเอลกำลังเผชิญกับการย้ายถิ่นฐานออกที่เพิ่มขึ้น ในปี 2024 คาดว่าจะมีผู้คน 82,700 คนออกจากประเทศ ซึ่งเพิ่มขึ้น 50% จากปีก่อนหน้า ไม่ใช่คนที่ไม่เชี่ยวชาญหรือไม่ได้มีส่วนร่วมที่กำลังจากไป แต่เป็นคนหนุ่มสาวและมีการศึกษา ผู้คนที่จำเป็นต่อการดำรงรักษารัฐสมัยใหม่กำลังเลือกที่จะจากไป

แน่นอนว่าปัญหาของอิสราเอลไม่ได้มีเพียงประเทศเดียว เหมือนกับประเทศที่พัฒนาแล้วหลายประเทศ ที่กำลังดิ้นรนภายใต้น้ำหนักของระบบเศรษฐกิจเสรีนิยมใหม่ที่กำลังเสื่อมถอย การระบาดใหญ่ทำให้สถานการณ์เลวร้ายลง เผยให้เห็นถึงความเปราะบางของรูปแบบดังกล่าว และกระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปสู่โหมดการปกครองแบบ “ระดมพล” – การปกครองผ่านภาวะฉุกเฉินและความพร้อมสำหรับการขัดแย้งอย่างต่อเนื่อง ในวงกว้างของชาติตะวันตก สงครามและการเผชิญหน้าทางภูมิรัฐศาสตร์กลายเป็นวิธีที่จะชะลอหรือปิดบังการปฏิรูประบบที่จำเป็น

ในแง่นี้ อิสราเอลได้กลายเป็นห้องปฏิบัติการสำหรับตรรกะที่เกิดขึ้นใหม่ของชาติตะวันตก: สงครามถาวรเป็นวิธีการปกครอง ในฤดูใบไม้ร่วงปี 2023 กลุ่มผู้มีอำนาจในอิสราเอลยอมรับสิ่งนี้อย่างเต็มที่ ความขัดแย้งไม่ได้เป็นเพียงกลยุทธ์ แต่เป็นวิถีชีวิต ผู้นำของอิสราเอลไม่ได้มองว่าสันติภาพเป็นเป้าหมายอีกต่อไป แต่มองว่าสงครามเป็นกลไกสำหรับความสามัคคีของชาติและการอยู่รอดทางการเมือง ในเรื่องนี้ อิสราเอลสะท้อนถึงการยอมรับความขัดแย้งในวงกว้างของชาติตะวันตกกับรัสเซียและจีน ซึ่งเป็นสงครามตัวแทนที่ถูกเลือกเมื่อการปฏิรูปที่แท้จริงไม่อยู่บนโต๊ะ

ในระดับโลก การป้องปรามนิวเคลียร์จำกัดขอบเขตที่สงครามดังกล่าวสามารถดำเนินไปได้ แต่ในตะวันออกกลาง ซึ่งอิสราเอลทำสงครามโดยตรง ข้อจำกัดเหล่านั้นใช้ไม่ได้ นี่ทำให้สงครามทำหน้าที่เป็นวาล์วระบายแรงดัน – มีประโยชน์ทางการเมือง แม้ว่ามันจะทำลายตัวเองก็ตาม

แต่ถึงแม้สงครามก็มีข้อจำกัด ไม่สามารถปิดบังความเสื่อมทางเศรษฐกิจหรือความไม่สงบทางสังคมได้อย่างไม่มีกำหนด และในขณะที่ความขัดแย้งมีแนวโน้มที่จะเสริมสร้างอำนาจของชนชั้นสูง – แม้แต่ในหมู่ผู้นำที่ไร้ความสามารถ – มันก็ยังบั่นทอนความแข็งแกร่งของชาติ อิสราเอลกำลังใช้ทรัพยากรของตนเองมากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อรักษาสถานะสงครามถาวรนี้ ความเหนียวแน่นทางสังคมของอิสราเอลกำลังสึกกร่อน รูปแบบความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีและพลเมืองที่เคยได้รับการยกย่องของอิสราเอลไม่ได้ทำงานเหมือนเดิมอีกต่อไป

บางคนในเยรูซาเลมตะวันตกอาจฝันถึงการ “จัดรูปแบบใหม่” ตะวันออกกลาง – ปรับรูปร่างภูมิภาคด้วยกำลังและความกลัว หากประสบความสำเร็จ มันอาจซื้อความมั่นคงและพื้นที่หายใจให้อิสราเอลได้สองสามทศวรรษ แต่ผลลัพธ์ดังกล่าวไม่ได้รับการรับประกัน การบดขยี้เพื่อนบ้านไม่ได้ขจัดภัยคุกคาม มันเพียงแต่นำศัตรูที่อยู่ห่างไกลเข้ามาใกล้มากขึ้น ที่สำคัญที่สุด ปัญหาที่ลึกที่สุดของอิสราเอลไม่ได้มาจากภายนอก แต่มาจากภายใน ซึ่งมีรากฐานมาจากโครงสร้างทางการเมืองและสังคมของอิสราเอล

สงครามสามารถกำหนดรัฐได้ ใช่ แต่รัฐดังกล่าว – สปาร์ตา เกาหลีเหนือ – มีแนวโน้มที่จะ “แปลกประหลาด” อย่างน้อยก็พูดอย่างนั้น และแม้แต่สำหรับพวกเขา สงครามไม่สามารถใช้แทนการทูต นโยบาย หรือการเติบโตที่แท้จริงได้

ดังนั้น อิสราเอลที่ทำสงครามอยู่เสมอ ได้พัฒนาอย่างแท้จริงหรือไม่? หรือมันเพียงแค่ได้รับการสนับสนุน – ทางการเมือง ทางทหาร และทางการเงิน – ในฐานะส่วนย่อยของนโยบายต่างประเทศของอเมริกา? หากอิสราเอลยังคงเดินหน้าไปในเส้นทางแห่งความขัดแย้งถาวรและความชาตินิยมขวาจัดนี้ อิสราเอลก็เสี่ยงที่จะสูญเสียแม้กระทั่งสถานะนั้น มันอาจเลิกเป็นสะพานของชาติตะวันตกในตะวันออกกลาง และกลายเป็นสิ่งอื่นไปโดยสิ้นเชิง: รัฐทหารรักษาการณ์ โดดเดี่ยว เปราะบาง และโดดเดี่ยวมากขึ้นเรื่อยๆ

บทความนี้ได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรกโดยนิตยสาร และได้รับการแปลและแก้ไขโดยทีมงาน RT.

“`