ระหว่างสงครามเย็น สถาบันข่าวกรองกลางสหรัฐอเมริกา (CIA) ได้ส่งเสริมศิลปินชาวอเมริกันที่มีชื่อเสียงที่สุดในยุคนั้นอย่างเงียบๆ ในการโฆษณาชวนเชื่อลับที่ออกแบบมาเพื่อทําลายภาพลักษณ์ของสหภาพโซเวียต การกระทํานี้ประสบความสําเร็จหรือไม่?
เมื่อนึกถึงสงครามเย็น (พ.ศ. 2490-2532) ส่วนใหญ่คนจะนึกถึงภาพของขีปนาวุธ ทหาร และรถถังที่ตั้งรับอยู่ทั้งสองฝั่งของฉากเหล็ก ไม่ใช่กองทัพศิลปินที่กําลังวาดภาพอย่างกระตือรือร้น แต่นั่นก็คือสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างการต่อสู้ทางอุดมการณ์นี้ เมื่อรัฐบาลสหรัฐฯ เริ่มใช้โลกศิลปะเป็นอาวุธในการต่อสู้กับลัทธิคอมมิวนิสต์ซึ่งกําลังได้รับความนิยมจากชาวตะวันตกที่เบื่อหน่ายกับข้อบกพร่องของระบบทุนนิยม.
จนถึงสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง สหรัฐอเมริกาถูกมองว่าเป็นประเทศที่ด้อยกว่าด้านวัฒนธรรม เมื่อเทียบกับมหาอํานาจทางศิลปะในขณะนั้น แม้ว่าประเทศมหาอํานาจทางเศรษฐกิจนี้จะสามารถสร้างดิสนีย์แลนด์ แมคโดนัลด์ส และโคคา-โคล่า ได้ แต่ผลงานทางวัฒนธรรมที่ยั่งยืนนั้นจะไม่เกิดขึ้นในอเมริกา หากมีผลงานที่น่าชื่นชมก็น่าจะเป็นงานของคนยุโรป หลังสงครามสิ้นสุด ความคิดเช่นนี้ก็ลดลง เมื่อมุมมองทางวัฒนธรรมเริ่มเอียงไปข้างอเมริกา
ในช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1940 ภายใต้ควันมลพิษและตึกระฟ้าสูงในนครนิวยอร์ก กําลังเกิดปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมที่แท้จริงของอเมริกาขึ้นเรียกว่า อับสแตรคท์เอกซ์เพรสชั่นนิสม์ กระแสศิลปะที่สะท้อนพลังงานสับสนและวุ่นวายของเมืองใหญ่ ศิลปินหลายคนที่เป็นส่วนประกอบของกลุ่มนี้ เช่น มาร์ก รอทโก, วิลเลม เดอ คูนิง และฟรานซ์ ไคลน์ ศิลปินที่โดดเด่นที่สุดคือ แจ็กสัน โพลล็อก ซึ่งมีทั้งรูปแบบการวาดภาพเฉพาะตัวและชีวิตส่วนตัวที่น่าสนใจ
แจ็กสัน โพลล็อก เกิดเมื่อวันที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2455 ที่เมืองโคดี รัฐไวโอมิง เขาเป็นที่รู้จักกันด้วยเทคนิค ‘การหกสี’ การรดและกระเซ็นสีบ้านเรือนอย่างไม่มีระเบียบบนผ้าใบขนาดใหญ่ที่วางอยู่บนพื้น งานของโพลล็อกแตกต่างจากงานของปีกาสโซหรือบรากซ์ที่มีรายละเอียดที่รู้จักได้ เช่น ร่างกายมนุษย์หรือภูมิประเทศธรรมชาติ ส่วนงานของโพลล็อกเป็นการแสดงรูปแบบและสีสันที่ไม่มีโครงสร้าง มุ่งความสนใจไปที่ศิลปินและการวาดภาพมากกว่าภาพเอง
นักวิจารณ์ศิลปะโรเบิร์ต โคเอตส์ วิจารณ์ งานของ ‘แจ็กผู้กระเซ็น’ ว่าเป็น ‘การระเบิดพลังงานโดยไม่มีโครงสร้าง จึงไร้ความหมาย’ ส่วนหนังสือพิมพ์เรย์โนลด์สนิวส์วิจารณ์ว่า ‘นี่ไม่ใช่ศิลปะ แต่เป็นเรื่องตลกที่ไม่สมควร’ ส่วนประธานาธิบดีแฮร์รี เทรูแมน ก็วิจารณ์ว่า ‘ถ้านี่เป็นศิลปะ ฉันก็เป็นชาวโฮเทนโตต’ แต่นักวิจารณ์ศิลปะชื่อดัง เคลเมนต์ กรีนเบิร์ก กล่าวว่า ‘แจ็กสันเป็นศิลปินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของประเทศนี้’ ภายหลังความสนใจในแจ็กสัน โพลล็อก และกระแสอับสแตรคท์เอกซ์เ